12/01/2019, Saat: 20:16
Daha çok gencim, yolun başındayım ve bekar olmam tabi ki normal. Ama bazen bekar olarak yaşamanın daha özgür olduğunu düşünürüm. Seni kısıtlayan bir şey yoktur. Yarını düşünmeden yaşayabilirsin. İstediğin an istediğini yapabilirsin, kimseden izin almazsın. Eve geç geldin diye trip yemezsin mesela. Kendine pahalı eşyalar, lüks ürünler alabilirsin, saklayacak kimsen yoktur. Kendi geleceğin için plan, program yaparsın. Kendine çalışır ve kendin yersin.
Ama daha sonra bunları ne kadar mutlu yapabileceğimi düşünürüm. Sürekli insan içinde olamayız. Elbet bir gün belli bir zaman aralığında yalnız kalacağız. O zaman o an arıyorsun bence. O arkadaşların, sosyal çevren seni mutlu eden ve senin onları mutlu etmenle varlar. Ama o çevre senin sıkıntında, sorununda veya bir problem yaşadığında yanında yoklar. Kimse de sizi o an çekmek istemez zaten, açık konuşalım. Özellikle 35'inden sonra çocukluk anını oluşturan başyapıtlar kaybolduğunda ne kadar yalnızlaştığını daha iyi anlarsın. Evet, yukarıda belirttiklerimi yaparsın ama ne kadar mutlu yaparsın..? Bunları hep soruyorum kendime. Yani bana göre ne kadar bekarlık sultanlıktır desek de, bir noktadan sonra yalnızlık çok zor diye düşünüyorum. Yaş kemale erip, durulunca, insan bir ses, bir nefes istiyor. İşte burada önemli olan nokta o yanınızda olmasını istediğiniz sesin, nefesin sizin sesinizi, nefesinizi kesmemesi. Naçizane fikrim, bence hayat o zaman güzel diye düşünüyorum.
Geçen sene vefat eden sevdiğim büyük şair, üstad Cemal Safi'nin de dediği gibi: Gerçek aşk, şans oyunları gibi. Hayali bile mutlu edebiliyor insanı; fakat tuttura bilene 'aşk' olsun.
Ama daha sonra bunları ne kadar mutlu yapabileceğimi düşünürüm. Sürekli insan içinde olamayız. Elbet bir gün belli bir zaman aralığında yalnız kalacağız. O zaman o an arıyorsun bence. O arkadaşların, sosyal çevren seni mutlu eden ve senin onları mutlu etmenle varlar. Ama o çevre senin sıkıntında, sorununda veya bir problem yaşadığında yanında yoklar. Kimse de sizi o an çekmek istemez zaten, açık konuşalım. Özellikle 35'inden sonra çocukluk anını oluşturan başyapıtlar kaybolduğunda ne kadar yalnızlaştığını daha iyi anlarsın. Evet, yukarıda belirttiklerimi yaparsın ama ne kadar mutlu yaparsın..? Bunları hep soruyorum kendime. Yani bana göre ne kadar bekarlık sultanlıktır desek de, bir noktadan sonra yalnızlık çok zor diye düşünüyorum. Yaş kemale erip, durulunca, insan bir ses, bir nefes istiyor. İşte burada önemli olan nokta o yanınızda olmasını istediğiniz sesin, nefesin sizin sesinizi, nefesinizi kesmemesi. Naçizane fikrim, bence hayat o zaman güzel diye düşünüyorum.
Geçen sene vefat eden sevdiğim büyük şair, üstad Cemal Safi'nin de dediği gibi: Gerçek aşk, şans oyunları gibi. Hayali bile mutlu edebiliyor insanı; fakat tuttura bilene 'aşk' olsun.