31/08/2013, Saat: 10:05
Her akımın kendi doğruları mevcut, doğruya bakış ve içlerine alışı çok farklı, sanırım burada kendi doğru düşüncelerimizi söyleyeceğiz..
Eski bir varoluşçu yeni monoteist olarak şöyle söyleyebilirim, insan ne kadar bilse o kadar cahilleşiyor, o kadar suskunlaşıyor. Cahilin kafasından bu yüzden çok ses çıkar
Ne kadar bilsem o kadar cahil kalıyorum, çünkü yalnızım. Kendi ihtiyaçlarımı bile kendin karşılayamazken, nasıl bu sınırsız aklı kontrol edebilirim? Yalnız kalırsam, niçe gibi kafayı yerim mazallah..
Eskisi gibi bilimsel olmaya çalışmayacağım, süslü kelimelerle cehaletimi gizlemeyeceğim artık. Felsefe dersinden daima 10 puan almış ve ÖYS sınavında tam doğru çıkarmış biri olarak ki bu kadar basit değil, kelimeleri avam lisanıyla seçeceğim..
Doğru, kanımca tektir. ama kapısı pek çoktur. Girişi kolay, zahmetsiz, içine girildiğinde derya deniz. Eğer bu tek doğruya ulaşılamaz ise her şeyin içine kendi doğrusunu vermek durumunda kalırız, ya her şey, kendi içinde doğrudur, yahut doğru tek elde ve varolan herşey ondan alır varlığını dememiz gerek..
Doğru bilgi her şeyin, herkesin uyguladığı, düşündüğü değil, kendisine sunulan programa dahil bir olgudur. Yani o şeyin özündedir doğru. Kısmen yaratılışçılık olarak algılanabilecek bu fikir olarak görünse de yaratılış programında bir balığın dünyaya geldiğinde yüzebilmesi, bir hayvanın 10 dakikada koşabilmesi ve fakat insanın öğrenmeye tabi programında yürümesinin en az 10-12 ay kadar sürmesi program dahilinde gerçekleşir hep. Akıl sahibi insan, varoluşa kendinden bir şey katamayacağı gibi, sadece onu öğrenmeye gücü yeter. doğruyu sadece öğrenebilir, yeni bir doğru oluşturamaz ve özüne baktığında doğruyu bulabilirse başka doğruları kabul etmeyecektir. Yaratılıştan kaynaklanmayan, bir cismi vücudun kabul etmemesi gibi. Kendisine yararı dokunmayan şeylerden de kaçacaktır insan bu anlamda.
Konu hakikaten çok uzun özür dileyerek şimdilik girmeyeceğim, zaman zaman hocamızın sorduğu soruya cahil aklımla katılmak isterim. Felsefe akımları ile cevap da vereceğim..
Ne konu açmışız be sertaç hocam.. Çık çıkabilirsen şimdi
Eski bir varoluşçu yeni monoteist olarak şöyle söyleyebilirim, insan ne kadar bilse o kadar cahilleşiyor, o kadar suskunlaşıyor. Cahilin kafasından bu yüzden çok ses çıkar
Ne kadar bilsem o kadar cahil kalıyorum, çünkü yalnızım. Kendi ihtiyaçlarımı bile kendin karşılayamazken, nasıl bu sınırsız aklı kontrol edebilirim? Yalnız kalırsam, niçe gibi kafayı yerim mazallah..
Eskisi gibi bilimsel olmaya çalışmayacağım, süslü kelimelerle cehaletimi gizlemeyeceğim artık. Felsefe dersinden daima 10 puan almış ve ÖYS sınavında tam doğru çıkarmış biri olarak ki bu kadar basit değil, kelimeleri avam lisanıyla seçeceğim..
Doğru, kanımca tektir. ama kapısı pek çoktur. Girişi kolay, zahmetsiz, içine girildiğinde derya deniz. Eğer bu tek doğruya ulaşılamaz ise her şeyin içine kendi doğrusunu vermek durumunda kalırız, ya her şey, kendi içinde doğrudur, yahut doğru tek elde ve varolan herşey ondan alır varlığını dememiz gerek..
Doğru bilgi her şeyin, herkesin uyguladığı, düşündüğü değil, kendisine sunulan programa dahil bir olgudur. Yani o şeyin özündedir doğru. Kısmen yaratılışçılık olarak algılanabilecek bu fikir olarak görünse de yaratılış programında bir balığın dünyaya geldiğinde yüzebilmesi, bir hayvanın 10 dakikada koşabilmesi ve fakat insanın öğrenmeye tabi programında yürümesinin en az 10-12 ay kadar sürmesi program dahilinde gerçekleşir hep. Akıl sahibi insan, varoluşa kendinden bir şey katamayacağı gibi, sadece onu öğrenmeye gücü yeter. doğruyu sadece öğrenebilir, yeni bir doğru oluşturamaz ve özüne baktığında doğruyu bulabilirse başka doğruları kabul etmeyecektir. Yaratılıştan kaynaklanmayan, bir cismi vücudun kabul etmemesi gibi. Kendisine yararı dokunmayan şeylerden de kaçacaktır insan bu anlamda.
Konu hakikaten çok uzun özür dileyerek şimdilik girmeyeceğim, zaman zaman hocamızın sorduğu soruya cahil aklımla katılmak isterim. Felsefe akımları ile cevap da vereceğim..
Ne konu açmışız be sertaç hocam.. Çık çıkabilirsen şimdi