Uzun süredir selamsız sabahsız gezinmekteydim forumunuzda. Herkese gecikmeli ve bu yüzden faizli kocaman selamlardan bir demet sunuyorum!
İlk geleneksel ıslak tıraş ile temasıma değinmek gerekirse hikayem şöyledir;
Ortaokul ve lise yıllarımda mach 3, permatik ve elektrikli makineden teker teker yolumuz geçip, bu üçlüden biriyle tıraş olmayı alışkanlık edinme tehlikesini bir şekilde atlattıktan sonra üniversite yıllarımda vuku buldu yaprak jilet ile tanışmamız. Üniversite hazırlıkta okurken , Hataylı oda arkadaşımın jiletli ustura ile tıraş olması çok ilgimi çekmişti. Tıraş olurken babamı izler gibi izliyordum çocuğu. Birinin kendini ustura ile tıraş etmesi o dönemler illüzyon gibi gelirdi sanki. Oturup izlerken mest olurdum çocuğu. Bende kendi kendime olabilir miyim diye sorup durduğumda kendimi keseceğimi ve makina (DE) ile başlamamın daha kolay olacağını söyledi.
Gidip kendime domuz kılı bir fırça, bir kutu rapira jilet (o zamanki rapira daha kaliteli gelir hala), bir adet arko sabun bir plastik tas ve birde yuma makina aldım. Şimdiki gibi ne yüz hazırlığı, ne duş nede fırça ıslahı hiç bir şey yok. Hızlıca tıraşa giriştim ve yüzümdeki kesiklerle dersimi alıp kenara çekildim desem yeri. Ama nedense soğuyup kendimi geri de çekmedim. Nadiren tıraş olduğum öğrencilik zamanındaki tıraşlarımı bu takımla olmaya çalıştım. Hoşuna gider diye aynı setten yapıp babama da hediye ettim. Onunda hoşuna gitti benim gibi ve kullanmaya başladı.
Bir vakit sonra okulların tatil olduğu bir vakit pılı pırtı toplayıp öğrencilikten memlekete geldiğimde kendi tıraş takımımı da getirmiştim haliyle. Bir vakit geçti ve elbette evde tıraş olmam gerekmişti. Ara tara evde yok, annem bilmiyor. En sonunda ablama sordum ve o da "ben onları attım" diyince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Tamam çok pahalı bir şeyler değildi elbette ama ilk takımımdı ve de sevdiğim şeylerdi. Neden attın diye sorduğumda "Dedeler gibi ne tıraş oluyorsun. Tuvalette duruyor öyle antika gibi. Düzgün mach3'ler yok mu ya da elektrikli makine parasını veriyim onlardan al onlardan"
O gün nedense öyle demesine çok içerledim ablamın. O zamanki öğrenci bütçemle 5 liraya kendime tıraş takımı yapmışım. Bana sorarsanız hala tıraş aleti jilet herkesin ulaşabileceği, lüks olmayan asgari ve sınıf farkı gözetmeyen bir ihtiyaçtır gözümde. Herkes en azından bu aletleri edinip kullanabilmeliydi bence.
O gün öğrendim ki kişisel zevkimin ve ihtiyacım olan tıraşın lavaboda görsel bir aksesuarmış gibi görünmesi gerektiğini, konu komşu geldiğinde diğer ailelerin lavabosu gibi modern tıraş aletlerinin arzı endam etmesinin bir gereklilik olduğunu ve kötüsünün utandırdığını o zaman işittim.
Okul bitti memlekete döndüm. İlk işimi bulur bulmaz nedense elim ilk tıraş aleti bakmaya gitti internetten. Kendimi araştırırken Lord'un bloğunda buldum. Zevkli yazıları, eğlenceli görselleri ve yeni başlayana mihenk taşı olacak nitelikli yazıların içinde tabiri caiz ise mest oldum. Okudukça okuyorum tekrar tekrar okuyorum yazıdan yazıya o jilet bu sabun derken içimden diyorumki; "Benim gibi bu işi seven, eski usul tıraş olan bir adam daha varmış ya işte!". Ardından kendimi Mustafa Be y'in sitesinde makine ve jilet bakarken buldum. Memlekette satılan tek sabun arko , tek jilet rapira değilmiş meğer. En son kendimi geltirde bulunca dedim tamam dedim kendime. Senin yeni mekan burası. O gün bugündür gazete okur gibi forumun müptelasıyım
Aradan vakit geçtikçe tıraş setime standlı fırçalar porselen sabunluklar eklendi bütçemiz ve zevkimiz yettiğince. Artık ablamın ilk tıraş aletlerimi atması nasıl içimde yer ettiyse, değil atmak dokunmadan önce iki kez düşündürecek ve konu komşu gördüğünde güzelmiş dedirtecek malzemeler almaya başladım ve bu forumla birlikte tıraş zevkim katlanarak, artarak devam etti ve sürüyor.
Uzun ettim sürçü lisan ettiysem affola.
Tüm "jiletdaş"lara tekrardan selam olsun
İlk geleneksel ıslak tıraş ile temasıma değinmek gerekirse hikayem şöyledir;
Ortaokul ve lise yıllarımda mach 3, permatik ve elektrikli makineden teker teker yolumuz geçip, bu üçlüden biriyle tıraş olmayı alışkanlık edinme tehlikesini bir şekilde atlattıktan sonra üniversite yıllarımda vuku buldu yaprak jilet ile tanışmamız. Üniversite hazırlıkta okurken , Hataylı oda arkadaşımın jiletli ustura ile tıraş olması çok ilgimi çekmişti. Tıraş olurken babamı izler gibi izliyordum çocuğu. Birinin kendini ustura ile tıraş etmesi o dönemler illüzyon gibi gelirdi sanki. Oturup izlerken mest olurdum çocuğu. Bende kendi kendime olabilir miyim diye sorup durduğumda kendimi keseceğimi ve makina (DE) ile başlamamın daha kolay olacağını söyledi.
Gidip kendime domuz kılı bir fırça, bir kutu rapira jilet (o zamanki rapira daha kaliteli gelir hala), bir adet arko sabun bir plastik tas ve birde yuma makina aldım. Şimdiki gibi ne yüz hazırlığı, ne duş nede fırça ıslahı hiç bir şey yok. Hızlıca tıraşa giriştim ve yüzümdeki kesiklerle dersimi alıp kenara çekildim desem yeri. Ama nedense soğuyup kendimi geri de çekmedim. Nadiren tıraş olduğum öğrencilik zamanındaki tıraşlarımı bu takımla olmaya çalıştım. Hoşuna gider diye aynı setten yapıp babama da hediye ettim. Onunda hoşuna gitti benim gibi ve kullanmaya başladı.
Bir vakit sonra okulların tatil olduğu bir vakit pılı pırtı toplayıp öğrencilikten memlekete geldiğimde kendi tıraş takımımı da getirmiştim haliyle. Bir vakit geçti ve elbette evde tıraş olmam gerekmişti. Ara tara evde yok, annem bilmiyor. En sonunda ablama sordum ve o da "ben onları attım" diyince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Tamam çok pahalı bir şeyler değildi elbette ama ilk takımımdı ve de sevdiğim şeylerdi. Neden attın diye sorduğumda "Dedeler gibi ne tıraş oluyorsun. Tuvalette duruyor öyle antika gibi. Düzgün mach3'ler yok mu ya da elektrikli makine parasını veriyim onlardan al onlardan"
O gün nedense öyle demesine çok içerledim ablamın. O zamanki öğrenci bütçemle 5 liraya kendime tıraş takımı yapmışım. Bana sorarsanız hala tıraş aleti jilet herkesin ulaşabileceği, lüks olmayan asgari ve sınıf farkı gözetmeyen bir ihtiyaçtır gözümde. Herkes en azından bu aletleri edinip kullanabilmeliydi bence.
O gün öğrendim ki kişisel zevkimin ve ihtiyacım olan tıraşın lavaboda görsel bir aksesuarmış gibi görünmesi gerektiğini, konu komşu geldiğinde diğer ailelerin lavabosu gibi modern tıraş aletlerinin arzı endam etmesinin bir gereklilik olduğunu ve kötüsünün utandırdığını o zaman işittim.
Okul bitti memlekete döndüm. İlk işimi bulur bulmaz nedense elim ilk tıraş aleti bakmaya gitti internetten. Kendimi araştırırken Lord'un bloğunda buldum. Zevkli yazıları, eğlenceli görselleri ve yeni başlayana mihenk taşı olacak nitelikli yazıların içinde tabiri caiz ise mest oldum. Okudukça okuyorum tekrar tekrar okuyorum yazıdan yazıya o jilet bu sabun derken içimden diyorumki; "Benim gibi bu işi seven, eski usul tıraş olan bir adam daha varmış ya işte!". Ardından kendimi Mustafa Be y'in sitesinde makine ve jilet bakarken buldum. Memlekette satılan tek sabun arko , tek jilet rapira değilmiş meğer. En son kendimi geltirde bulunca dedim tamam dedim kendime. Senin yeni mekan burası. O gün bugündür gazete okur gibi forumun müptelasıyım
Aradan vakit geçtikçe tıraş setime standlı fırçalar porselen sabunluklar eklendi bütçemiz ve zevkimiz yettiğince. Artık ablamın ilk tıraş aletlerimi atması nasıl içimde yer ettiyse, değil atmak dokunmadan önce iki kez düşündürecek ve konu komşu gördüğünde güzelmiş dedirtecek malzemeler almaya başladım ve bu forumla birlikte tıraş zevkim katlanarak, artarak devam etti ve sürüyor.
Uzun ettim sürçü lisan ettiysem affola.
Tüm "jiletdaş"lara tekrardan selam olsun
